Pomniki ewidencjonuje się i chroni przez okresowe kontrole. Podczas przeprowadzania rębni w wydzieleniu, wokół pomnika pozostawia się 5 arów drzewostanu zabezpieczającego przed uszkodzeniami.

Pierwszym chronionym obiektem na terenie nadleśnictwa był pomnik przyrody – dąb szypułkowy, ustanowiony w 1961 r. W zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Pułtusk pomniki przyrody reprezentowane są przez pojedyncze drzewa oraz grupy drzew następujących gatunków: dęby szypułkowe, topole białe i czarne, sosny pospolite, modrzewie, jesiony, klony, lipy i wiązy. W większości powstawały one w latach 70. i 80. W dalszym ciągu na terenie nadleśnictwa znajdowane są drzewa o takim potencjale.

W obrębie sanktuarium św. Rozalii w leśnictwie Magnuszew znajduje się największe zgrupowanie pomników przyrody – są to w większości dęby. Największą średnicę – 7,2 m – spośród zewidencjonowanych w nadleśnictwie pomników przyrody ma dąb szypułkowy położony w gminie Szelków.

Na terenie lasów nadleśnictwa (w siedmiu gminach) są 32 pomniki przyrody, w tym 12 pojedynczych drzew i 13 grup. Grupy w przeważającej części tworzą dęby – występują trzy grupy tworzone przez modrzewia europejskiego i polskiego oraz topolę białą. Spośród łącznie 88 drzew, 17 jest martwych i 7 przewróconych
W zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Pułtusk poza jego gruntami (w dziesięciu gminach) są 42 pomniki przyrody. Są to pojedyncze drzewa (31), grupy drzew (8), aleje (1) i głazy narzutowe (2).